![\"sio\"](\"http:\/\/www.sabinazalewska.pl\/wp-content\/uploads\/2015\/12\/sio.jpg\")
<\/a><\/p>\n\u201eLudzie boj\u0105 si\u0119 osamotnienia i samotno\u015bci, kt\u00f3r\u0105 z nim identyfikuj\u0105. Boj\u0105 si\u0119 jej zw\u0142aszcza ludzie wsp\u00f3\u0142cze\u015bni, wychowani w cywilizacji technicznej, kt\u00f3ra ich \u015bwiat zewn\u0119trzny zabija ha\u0142asem motoryzacji, wrzaw\u0105 tranzystor\u00f3w, nieprzerwanymi programami telewizyjnymi, szumem stadion\u00f3w, masowych rozrywek, organizowanej turystyki \u2013 byle nie pozwoli\u0107 cz\u0142owiekowi zosta\u0107 samemu chocia\u017c przez chwil\u0119 z sob\u0105 samym. Dlatego ten l\u0119k przed zostaniem z sob\u0105 samym, chocia\u017c przez chwil\u0119 bez rytmu muzyki, bez echa jakiejkolwiek wrzawy, jest charakterystyczn\u0105 cecha wsp\u00f3\u0142czesno\u015bci. Cisza i milczenie wywo\u0142uj\u0105 natychmiastowe poczucie pustki, nudy niepokoju.\u201d<\/em><\/p>\n Po przeczytaniu tego fragmentu zacz\u0119\u0142am obserwowa\u0107 rzeczywisto\u015b\u0107 i zauwa\u017cy\u0142am, \u017ce ludzie z jednej strony potrzebuj\u0105 samotno\u015bci z drugiej boj\u0105 si\u0119 jej. Zak\u0142adamy s\u0142uchawki, s\u0142uchamy muzyki id\u0105c ulic\u0105, jad\u0105c autobusem. Odcinamy si\u0119 od rzeczywisto\u015bci. Nie robimy tego, aby poby\u0107 z sob\u0105, lecz po to by zag\u0142uszy\u0107 pytania, kt\u00f3re w takiej samotno\u015bci si\u0119 rodz\u0105: Jaki jestem? Co jest dla mnie wa\u017cne? Co chc\u0119 w sobie zmieni\u0107?\u00a0 <\/em> Boimy si\u0119 takich pyta\u0144. Boimy si\u0119 odpowiedzi na nie, bo mog\u0105 by\u0107 niezgodne z naszymi oczekiwaniami.\u00a0 Mo\u017ce si\u0119 okaza\u0107, \u017ce nie jeste\u015bmy takimi dobrymi lud\u017ami, jakimi chcieliby\u015bmy by\u0107.<\/p>\n Dla lepszego zrozumienia tych zagadnie\u0144 wa\u017cne jest odr\u00f3\u017cnienie poj\u0119\u0107 samotno\u015bci i osamotnienie. Bliskie jest mi rozr\u00f3\u017cnienie kt\u00f3rego dokona\u0142 Jan Szczepa\u0144ski:<\/p>\n \u201eOdr\u00f3\u017cnijmy osamotnienie i samotno\u015b\u0107 jako dwa r\u00f3\u017cne stany i postacie ludzkiego bytowania, chocia\u017c s\u0105 one bardzo cz\u0119sto uto\u017csamiane, a przejawy i skutki osamotnienia s\u0105 bardzo cz\u0119sto przypisywane \u2013 mylnie \u2013 samotno\u015bci. Okre\u015blaj\u0105c najog\u00f3lniej r\u00f3\u017cnic\u0119 mi\u0119dzy tymi dwoma stanami egzystencji ludzkiej, powiedzia\u0142bym, \u017ce osamotnienie jest brakiem kontaktu z innymi lud\u017ami oraz sob\u0105 samym, samotno\u015b\u0107 natomiast jest wy\u0142\u0105cznym obcowaniem z sob\u0105 samym, jest koncentracja uwagi wy\u0142\u0105cznie na sprawach swojego wewn\u0119trznego \u015bwiata.\u201d<\/em><\/p>\n \u201eOsamotnienie mo\u017ce wi\u0119c by\u0107 tak\u017ce wynikiem niemo\u017cno\u015bci schronienia si\u0119 w samotno\u015bci swojego wewn\u0119trznego \u015bwiata, je\u017celi nie uczyli\u015bmy si\u0119 \u017cy\u0107 i dzia\u0142a\u0107 w tym naszym wewn\u0119trznym \u015bwiecie. S\u0105 ludzie \u017cyj\u0105cy tylko w \u015bwiecie zewn\u0119trznych rzeczy, i innych ludzi. Nie interesuj\u0105 si\u0119 wewn\u0119trznym odpowiednikiem \u015bwiata zewn\u0119trznego, pozostawiaj\u0105c go wolnej grze pop\u0119d\u00f3w, odczu\u0107, zracjonalizowanych akt\u00f3w \u015bwiadomo\u015bci ju\u017c tak zautomatyzowanych, \u017ce prawie bezwiednych. Nie piel\u0119gnuj\u0105c tego \u015bwiata wewn\u0119trznego, skazujemy si\u0119 na alternatyw\u0119 pe\u0142nego zaanga\u017cowania w \u015bwiat zewn\u0119trzny albo na pustk\u0119 przemijania w czasie bez tre\u015bci.\u201d<\/em><\/p>\n Obserwujemy jak nasze miejsca pracy, instytucje pa\u0144stwie zamieniaj\u0105 si\u0119 w korporacje z w\u0142a\u015bciwymi im zasadnymi porz\u0105dkami. W korporacji jednostka si\u0119 nie liczy. Jest jedynie trybem w maszynie. Najwa\u017cniejsze jest dobro KORPORACJI\/INSTYTUCJI. Zmienia si\u0119 narracja ludzi: pracuj\u0119 dla dobra instytucji. Nie jak kiedy\u015b pracuj\u0119 dla dobra ludzi w instytucji. Powiedzia\u0142by kto\u015b, to jest to samo. Niestety nie. W korporacji nie ma bliskich relacji mi\u0119dzyludzkich. Musisz pracowa\u0107 z innymi, ale w rezultat by\u0107 sam. Samotno\u015b\u0107 ta jest drog\u0105 do osamotnienia. Korporacja nie zale\u017cy, by jednostka interesowa\u0142a si\u0119 rozwojem swojego \u015bwiata wewn\u0119trznego. Budowa\u0142a swoj\u0105 to\u017csamo\u015b\u0107 , dojrza\u0142\u0105, zwart\u0105, refleksyjn\u0105. Korporacja dba, by w centrum zainteresowania ludzi znajdowa\u0142\u00a0 si\u0119 \u015bwiat zewn\u0119trzny z ca\u0142\u0105 jego powierzchowno\u015bci\u0105.\u00a0 Dzi\u0119ki temu mo\u017cemy po\u015bwi\u0119ci\u0107 si\u0119 ca\u0142kowicie i bezwarunkowo DOBRU KORPORACJI\/INSTYTUCJI. Nie zajmuj\u0105c si\u0119 rozwojem w\u0142asnym.<\/p>\n Je\u015bli uciekniemy od samotno\u015bci, mo\u017cemy dosta\u0107 si\u0119 w okowy osamotnienia. Je\u015bli nie zadbamy o samotno\u015b\u0107, jako przestrze\u0144 do w\u0142asnej refleksji to, jak pisze Jan Szczepa\u0144ski stworzymy przestrze\u0144 niedorozwoju \u015bwiata wewn\u0119trznego: \u201eOsamotnienie wynika wi\u0119c z niedorozwoju \u015bwiata wewn\u0119trznego, z braku porz\u0105dku, w kt\u00f3rym tworzymy dla siebie samych inny ni\u017c zewn\u0119trzny rytm istnienia, inne miary warto\u015bci, i w kt\u00f3rym jeste\u015bmy wolni od kl\u0119sk, upokorze\u0144, tryumf\u00f3w, wynikaj\u0105cych z kontakt\u00f3w z innymi lud\u017ami, mierzenia si\u0119 z innymi, niesienia im pomocy czy konfrontacji z nimi, Jest to tak\u017ce \u015bwiat wolny od cierpie\u0144 zadawanych nam przez innych ludzi.\u201d<\/em><\/p>\n Smutna jet dla mnie obserwacja, \u017ce uczelnie wy\u017csze, uniwersytety zamieniaj\u0105 si\u0119 w korporacje. Ostatnia ostoja wolnej my\u015bli przekszta\u0142ca si\u0119. Szkoda. Mo\u017ce to jednak znak czasu.<\/p>\n Dla mnie wa\u017cne jednak b\u0119dzie, by kszta\u0142towa\u0107 w\u0142asne wn\u0119trze, \u017cy\u0107 w zgodzie z samym sob\u0105 i rozwija\u0107 przestrze\u0144 wewn\u0119trzn\u0105. \u00a0 \u201eTraktuj\u0119 samotno\u015b\u0107 jako konieczno\u015b\u0107 \u017cyciow\u0105. Umo\u017cliwia bowiem okresowe \u201epowroty do siebie\u201d, \u201eodnajdywanie siebie\u201d, \u201epowroty do \u017ar\u00f3d\u0142a\u201d si\u0142y \u017cyciowej i mo\u017cliwo\u015bci dzia\u0142ania w \u015bwiecie zewn\u0119trznym.\u201d<\/em><\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":" Moj\u0105 ciekawo\u015b\u0107 zagadnieniem wzbudzi\u0142 Jan Szczepa\u0144ski pisz\u0105c w\u00a0 ksi\u0105\u017cce \u201eSprawy ludzkie\u201d [Warszawa, Czytelnik 1978]: \u201eLudzie boj\u0105 si\u0119 osamotnienia i samotno\u015bci, kt\u00f3r\u0105 z nim identyfikuj\u0105. Boj\u0105 si\u0119 jej zw\u0142aszcza ludzie wsp\u00f3\u0142cze\u015bni, wychowani w cywilizacji technicznej, kt\u00f3ra ich \u015bwiat zewn\u0119trzny zabija ha\u0142asem motoryzacji, wrzaw\u0105 tranzystor\u00f3w, nieprzerwanymi programami telewizyjnymi, szumem stadion\u00f3w, masowych rozrywek, organizowanej turystyki \u2013 byle nie … Czytaj dalej Samotno\u015b\u0107 i osamotnienie. Spojrzenie wsp\u00f3\u0142czesnym okiem<\/span>