Archiwum kategorii: Nauczyciele

Sztuczne macice i tożsamość osób tak urodzonych

W Starciu Cywilizacji Tomasza Terlikowskiego poruszamy ważny i przyszłościowy temat: sztuczne macice! – Mogą one ratować życie, ale mogą też zmieniać je w horror – mówi ks. prof. Piotr Kieniewicz MIC, bioetyk. – Niebezpieczne jest to, że zrywają one kompletnie naturalną więź między dzieckiem a jego matką. To rodzi ogromne trudności w późniejszym życiu – uzupełnia dr Sabina Zalewska, psycholog rodzinny z Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Cz. 1

cz. 2

Sposób na filozofię. Kluczowe zagadnienia z dydaktyki przedmiotowej

Grzybowski, J., Jaworska, A., Kazimierczak-Kucharska, A., Norwa, A., Waleszczyński, A., Zalewska, S. L. , Sposób na filozofię. Kluczowe zagadnienia z dydaktyki przedmiotowej, Wydawnictwo Liberi Libri, Warszawa 2016.

Serdecznie polecam książkę, której jestem współautorem. Poniżej informacje ogólne o książce.  fc34f61d23b74be53ee07d469bd32064_XL

Informacje o książce

  • Autor:
    Jacek Grzybowski, Agnieszka Jaworska, Anna Kazimierczak-Kucharska, Agnieszka Norwa, Andrzej Waleszczyński, Sabina Lucyna Zalewska
  • Recenzenci:
    prof. dr hab. Ireneusz Ziemiński, dr hab. Maria M. Boużyk
  • SPIS TREŚCI 

    Ryszard Moń
    WstępRozdział 1: Lękam się świata bez filozofii. O nieodzowności humanistyki w dobie techniki i globalizacji

    1.1 Konieczność filozofii
    1.2 Narodziny sztuk wyzwolonych
    1.3 Uniwersytet domem humanistyki
    1.4 Upadek humanistyki
    1.5 Uniwersytet – biznes i korporacyjna logika
    1.6 Kognitywny kapitalizm
    1.7 Złowroga moc etatyzmu
    1.8 Pragmatyzm a ideały kształcenia
    1.9 Demokracja – dialog,  kultura, światopogląd
    1.10 Humanistyka na straży demokracji
    1.11 Edukacja filozoficzna w szkole
    1.12 Podsumowanie – filozofia jako fundament

    Rozdział 2: Czy starożytna paideia może być alternatywą dla współczesnej pedagogiki? Antyczne metody wychowawcze i ich obecna rola

    2.1 Filozofia jako sposób życia
    2.2 Rola ćwiczeń duchowych w paidei starożytnej Grecji oraz starożytnego Rzymu
    2.3 Antyczna paideia a aktualne wzorce kształcenia

    Rozdział 3: Problem ujawniania przez nauczyciela własnej tożsamości moralnej w nauczaniu etyki i filozofii

    3.1 Nauczyciel na lekcjach filozofii i etyki
    3.2 Etyka, moralność i tożsamość
    3.3 Matthew Lipmana filozofowanie z dziećmi i młodzieżą
    3.4 Filozofia! Ale jaka?
    3.5 Nauczyciel-filozof
    3.6 Tożsamość moralna nauczyciela

    Rozdział 4: Język i filozofia. O Naturalnym Metajęzyku Semantycznym i jego związkach z filozofią

    4.1 Naturalny Metajęzyk Semantyczny – rozważania wstępne
    4.2 Inspiracje filozoficzne koncepcji NMS
    4.3 Naturalny Metajęzyk Semantyczny – cel i założenia koncepcji
    4.4 Kierunki rozwoju NMS
    4.5 Jak wykorzystać NMS w dydaktyce filozofii?

    Rozdział 5: Metody problemowe na lekcji etyki i filozofii jako możliwe działanie prewencyjne

    5.1 Metody rozwiązywania problemów – informacje ogólne
    5.2 Rozwiązywanie problemów poznawczych
    5.3 Rozwiązywanie problemów decyzyjnych
    5.4 Rozwiązywanie problemów praktycznych
    5.5 Nauczanie i uczenie się metodą „układanki”
    5.6 Metoda wychowania bez porażek
    5.7 Rola nauczyciela
    5.8 Kształcenie umiejętności rozwiązywania problemów
    5.9 Oceny i wartościowania
    5.10 Podsumowanie

    Rozdział 6: Trudności w uczeniu się – profilaktyka i terapia

    6.1 Trudności w uczeniu się
    6.2 Specyficzne trudności w uczeniu się
    6.3 Niepowodzenia szkolne
    6.4 Profilaktyka i terapia

     

    Aneks – konspekty lekcji o tematyce filozoficznej i etycznej

Warsztaty „Sam na sam z moimi wartościami” w SPOŁECZNYM GIMNAZJUM DOLINY STRUGU W CHMIELNIKU

Warsztaty były przeprowadzone w ramach Szwajcarsko Polskiego Programu Współpracy.

26 października 2011 r. została podpisana umowa pomiędzy Władzą Wdrażającą Programy Europejskie a Regionalnym Towarzystwem Rolno-Przemysłowym „Dolina Strugu” na realizację projektu pn. Wieloaspektowy Program rozwoju „Sami Sobie” w mikroregionie „Dolina Strugu” w ramach Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy.

W ramach projektu realizowane będą trzy działania dotyczące:

  • rozwoju gospodarczego,
  • rozwoju społeczeństwa informacyjnego,
  • rozwoju zasobów ludzkich.

Wartość Projektu – 10 796 775,36 zł.

Dofinansowanie ze środków Szwajcarsko-Polskiego Programu Współpracy – 3 564 294 CHF

Projekt jest realizowany w okresie od października 2011 roku do października 2016 roku.

Celem ogólnym programu jest wspieranie społeczności lokalnej, inspirowanie pożądanych przeobrażeń gospodarczych, z poszanowaniem dotychczasowych tendencji rozwoju i lokalnej tożsamości kulturowej.

Cele szczegółowe programu mają prowadzić do rozwoju zasobów ludzkich, tworzenia trwałych miejsc pracy poza rolnictwem, zwiększenia konkurencyjności i spójności rozwoju mikroregionu, z wykorzystaniem lokalnych surowców i produktów rolnictwa tradycyjnego.

Rozwój zasobów ludzkich:

  • przeciwdziałanie patologiom społecznym, szczególnie alkoholizmowi;
  • łagodzenie skutków długotrwałego bezrobocia;
  • poszerzanie oferty edukacyjnej;
  • organizowanie grup samopomocy, szkoleń, zajęć terapeutycznych;
  • przełamywanie postaw bierności społecznej i ekonomicznej;
  • troska o duchowość człowieka, jej chrześcijańskie korzenie.

Rozwój rynku pracy:

  • tworzenie pozarolniczych miejsc pracy;
  • organizowanie lokalnego rynku rolno-spożywczego;
  • inspirowanie działań zmierzających do tworzenia miejsc pracy „na miejscu i dla siebie”
  • wzmacnianie polityki równych szans na rynku pracy poprzez zatrudnianie osób z grup tzw. wykluczenia społecznego.

Zwiększanie konkurencyjności i spójności rozwoju mikroregionu:

  • rozwój infrastruktury technicznej;
  • wykorzystywanie lokalnych zasobów, z poszanowaniem środowiska naturalnego;
  • rozwój małej i średniej przedsiębiorczości, szczególnie rolno-spożywczej;
  • poprawa warunków prowadzenia rodzinnych gospodarstw rolnych.

Kreowanie marki produktu lokalnego:

  • troska o jakość;
  • stałe wskazywanie miejsca pochodzenia produktów;
  • tworzenie sieci trwałych, pozytywnych powiązań: producent — dystrybutor — konsument;
  • wykorzystywanie walorów rolnictwa tradycyjnego.

Warsztaty przeprowadzone były w SPOŁECZNYM GIMNAZJUM DOLINY STRUGU W CHMIELNIKU. 20160425_135318Młodzież aktywnie brała udział w ćwiczeniach. Dokonywała namysłu nad tym co dla niej było istotne w przeszłości i staje się istotne w budowaniu przyszłości.

Dzięki badaniom socjologicznym (źródło: http://www.kuratorium.bydgoszcz.uw.gov.pl/download/zal_00003588_01_01.pdf)  można sformułować następujące wnioski :

1. Udane życie rodzinne i przyjaciele to dwa najważniejsze dla uczniów gimnazjów, wskazujące na potrzebę osiągnięcia w wymiarze jednostkowym przede wszystkim poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego. Swoimi preferencjami w tym względzie badana młodzież „wpisuje się” w występujące od kilkudziesięciu lat tendencje obecne w społeczeństwie polskim;
2. Dobre wykształcenie to wartość najczęściej po rodzinie i przyjaciołach wskazywana przez gimnazjalistów jako istotny cel życiowy (jako ‘bardzo ważną’ i ‘ważną’ uznało tą wartość 87% ogółu badanych). Wykształcenie jest dziś nie tyle gwarantem sukcesu życiowego, co środkiem mogącym przyczynić się do osiągnięcia stabilizacji życiowej.
O tym, jak bardzo jest ona ważna dla młodego pokolenia świadczy fakt, że niewiele rzadziej za bardzo ważne i ważne badani uznali interesującą, ale i dobrze płatną pracę. Zatem rodzina, przyjaciele,  wykształcenie i praca to cztery filary życia stanowiącego przedmiot dążeń badanej młodzieży;20160425_135903
3. Wśród cenionych przez młodzież wartości moralnych w pierwszej kolejności wskazywane są szacunek i uczciwość, jednak już w następnej miłość i przyjaźń, które stanowią fundament relacji międzyludzkich, tak istotnych dla badanych gimnazjalistów, dla których najważniejsza jest rodzina i przyjaciele. Ważne są dla młodych ludzi również takie wartości, jak odpowiedzialność i sprawiedliwość;
4. Według gimnazjalistów nauczyciele w większym stopniu niż oni sami cenią takie wartości jak optymizm, odwaga i solidarność. Istnieje natomiast wspólnota wartości uczniów i nauczycieli w odniesieniu do takich wartości, jak szacunek i uczciwość;20160425_135730
5. Głównymi autorytetami dla gimnazjalistów są rodzice i inni członkowie rodziny. Nauczycieli jako autorytety wskazało niespełna 30% uczniów (rzadziej niż muzyków czy sportowców). Z drugiej strony nauczyciele zaraz po rodzicach wskazywani są jako Ci, których należy szanować. Zatem świadomość należnego nauczycielom szacunku jest wśród uczniów dość duża, co jednak nie znajduje odzwierciedlenia w
postrzeganiu ich jako autorytetów;
6. Generalnie uczniowie czują się szanowani przez nauczycieli, chociaż 15% badanych było przeciwnego zdania. Wśród dokonanej przez gimnazjalistów charakterystyki ‘dobrego nauczyciela’ wyraźnie dominują takie cechy, jak sprawiedliwy, szanujący ucznia, uczciwy, wyrozumiały, miły, odpowiedzialny i mądry. Zatem w większości wskazywane są takie cechy, które wynikają z preferowanych przez młodych ludzi wartości moralnych. Jednocześnie dokonana przez młodzież charakterystyka ‘dobrego nauczyciela’ wydaje się
wskazywać na pewne ważne z perspektywy młodego człowieka cechy osobowościowe nauczyciela, które mogą świadczyć o odczuwanych przez gimnazjalistów deficytach. Sprawiedliwość i uczciwość stanowią fundamenty profilu osobowościowego ‘dobrego nauczyciela’. Jest wysoce prawdopodobne, że właśnie te cechy, w opinii badanych gimnazjalistów, są najbardziej deficytowe wśród ich nauczycieli. Ich brak stanowi jednocześnie czynnik uniemożliwiający uznanie przez młodych ludzi pedagogów jako autorytetów;20160425_140037
7. Uczniowie oczekują od nauczycieli nie tylko sprawiedliwości i uczciwości (przede wszystkim w odniesieniu do sfery oceniania ), ale również traktowania w kategoriach partnera, z należnym szacunkiem, wyrozumiałością i cierpliwością wobec najzwyczajniejszych ludzkich słabości, których doświadcza także młode pokolenie;
8. Problem przemocy w szkole, tak wyraźnie obecny w dyskursie publicznym o sytuacji w gimnazjum, ujawnia się również w wynikach przeprowadzonych badań. Należy jednak podkreślić, że stosunek do aktów przemocy jest wyraźnie określony przez orientację życiową młodzieży. W im większym stopniu ma ona charakter afiliacyjny, tym mniejsza jest akceptacja ze strony młodych ludzi dla różnorodnych form przemocy wobec rówieśników.